ග්‍රේට්වෙස්ටර්න් සිට තලවකැලේ දක්වා දුම්රිය මාර්ගය ඔස්සේ පාගමනින්.... (දෙවන කොටස)

පෙර කොටසින්...

මුලුරෑම දුම්රියේ ගත කරපු අපි හතරදෙනා පහුවදා (17 වෙනිදා) පාන්දර 3.00ට විතර වෙද්දි ග්‍රේට් වෙස්ටර්න් වලට ලඟා වුණා!

අද එතැන් සිට-

කෝච්චියේ වෙච්ච තාඩන පීඩන බොහොමයක් මැද්දේ මමත් ඉන්දරේත් තරමක් නොසන්සුන් වෙලා හිටියේ.  අපි ගමන් කරපු මැදිරියේ හිටපු දෙපිරිසක් මත්පැන් බී සින්දු කියමින් නටන්න පටන්ගත්තු නිසා අපිට හරිහැටි ඇහැපියව ගන්න වත් ලැබුනෙ නැහැ. ඒත් අපේ අනෙක් සගයෝ දෙන්නානම් කිසි අවුලක් නැතුවම වාගේ ගමන් කරලා තිබුණා. ඒ හේතුව නිසාම ග්‍රේට් වෙස්ටර්න් දුම්රිය ස්ථානයෙන් බැස ගැනීම මටත් ප්‍රවීන්ටත් මහත් අස්වැසිල්ලක් වුණා.

අපි ආපු දුම්රිය ඔන්න බදුලු යන්න පිටත් වුණා.
ඔය ඉන්නේ සගයො තුන් දෙනා. මම කැමරාව පිටිපස්සේ.

මග දිගටම කෝච්චියෙ එද්දි ගස් කොලන් අතරින් පතරින් අපි දුටුව ලස්සන දර්ශනයක් අපිට වඩාත් පැහැදිලිවම වගේ දැකගන්න පුලුවන් වුනා. ඉන්දරේ නම් කෝච්චිය ගිය සැනින් එහා පැත්තේ වේදිකාවට දිවුවා කැමරාවත් උස්සගෙන. මේ තියෙන්නෙ ඔහුට කැමරාවට හසුකරගන්න පුලුවන් වුන පින්තූරේ. බලන්නකො අඳුන ගන්න පුලුවන්ද කියලා.

සමනොල සිරස ග්‍රේට් වෙස්ටර්න් සිට රෑ කාලෙට පෙනෙන්නෙ මෙහෙමයි.

කිහිප වාරක් මම මගේ කැමරාවෙන් පින්තූර ගන්න උත්සහ කලත් මගේ පුංචි කැමරාවනම් ඒ තරම් හපන් වැඩක් කරන්න සමත් වුනේ නැහැ. කෙහොම හරි පින්තූර ගැනීමෙන් පස්සේ දුම්රිය වේදීකාවට ආවට පස්සෙ තමයි අපිට නොසිතූ කරදරයකට මුහුණ පාන්න වුනේ. ඇටකටු විනිවිද යන සීතලත් එක්ක එතන ඉන්න එකනම් ඒ හැටි පහසු දෙයක් වුනේ නෑ. අපි බලාපෙරොත්තු වුනේ දුම්රිය ස්ථානයේදී හෝ කෙටි නින්දක් ලබාගන්න. ඒත් අපේ අවාසනාවට වගේ දුම්රිය ස්ථානයේ තිබුනේ සිමෙන්තු බංකු දෙකකුත් තවත් එක ලී ආසනයකුත් පමණයි. ඒ නිසා අපි හතර දෙනා මාරුවෙන් මාරුවට එහෙ මෙහෙ ඇවිදිමින් කයිවාරු ගසමින් ඉතිරි පැය දෙකක පමණ කාලය ගත කරා.

පේනවනේ. ජනතාව නිදිකිරා වැටෙනවා.

පැය දෙකක් පමණ ගතවෙද්දි යාන්තමින් එලියක් නැගෙන හිර දෙසින් පැතිරෙන්නට පටන් ගත්තේ තවත් දවසක හිරු උදාව ලොවට කියාපාමින්. තවත් මොහොතකින් දුම්රිය ස්ථානයේ ටැබ්ලට් උපකරණයේ සංඥා සීනුව නාද වුනා. එම හඬත් එක්කම වගේ අපි ටිකක් නැගිටලා කැමරා ආම්පන්න එහෙම අරගෙන සූදානම් වුනේ පැමිණෙන්නට නියමිත දුම්රියේ ඡායාරූප ගන්න. දවසේ මුල්ම ඡායාරූපය විදියට සුන්දර කඳුකරය ඔස්සේ දිවෙන දුම්රියක පින්තූරයක්. 

මේ ඉන්නෙ ලහිරුයි තූර්යයි. කෝච්චිය අල්ලගන්න.

හැමෝටම ඕනෙ වුනේ තමන්ට ලැබෙන අවස්ථාවෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන අරන් හොඳම ඡායාරූපයක් ගන්න. හැබැයි කොහොම වුනත් ඒ අවස්ථාවෙ තියෙන ආලොක තත්වයේ හැටියට පැහැදිලි ඡායාරූපයක් ගැනීමේ හැකියාවක් මගේ කැමරාවට නැති බවනම් මම හොඳාකාරවම දැන සිටියා. ඒ කෙහොම වුනත් මේ හැමෝම හිටපු තැනින් ටිකක් එහාට යන්න මම තීරණය කලේ තරමක් වෙනස් ආකාරයේ ඡායාරූපයක් ගැනීමේ බලාපොරොත්තුවෙන්. මේ පහල තියෙන්නෙ මට ගන්න හැකි වෙච්ච පින්තූර කිහිපයක්.

ලා හිරු එලියෙන් ආලෝකමත් වෙන මහා බටහිර අහස - Great Western

සිග්නල් දීලයි තියෙන්නේ. හැබෑට කවුද එන්නේ?

අපි මෙච්චර වෙලා බලා හිටපු සගයා ඔන්න හෙමින් හෙමින් වංගුවෙන් මතු වුණා
නලාවත් නාද කරගෙනම.

මෙන්න මෙයා තමයි එමින් හිටියේ.
W3 පන්තියේ සගයෙක්. හෙමින් හෙමින් ආවා පෙට්ටි දෙකකුත් ඇදගෙන.මේ හැටන් හෝ නාවලපිටිය දක්වා යන මන්දගාමී දුම්රියක්.   

මගේ පුංචි කැමරාවෙන් ගත්ත පින්තූරේ ඒ හැටි පැහැදිලි එකක් වුනේ නැහැ. ඒ අවස්තාවේ පැවතුන මද අඳුරත් එක්ක මේ තරමින් හෝ පැහැදිලි පින්තූරයක් ලබාගත්ත එකත් ලොකු දෙයක් වුනා. මේ දුම්රිය බොහෝම හෙමි හෙමින් ඇවිල්ලා දුම්රිය ස්ථානයේ නවත්තලා ආපහු සුපුරුදු ගමන පිටත් වුණා. මම නැගල හිටපු ස්ථානයේම අවට සුන්තරත්වය බලමින් තව ටිකක් වෙලා රැඳී සිටියේ අවට පරිසරයේ සුන්දරත්වයෙන් මත් වෙලා. ඇත්තෙන්ම ඉතාමත් සුන්දරම පරිසරයක්. දාලා යන්න ලෝබ හිතෙන තරම්.

මා රැඳී සිටි සථානයට ග්‍රේට් වෙස්ටර්න් දුම්රිය ස්ථානය පෙනුනෙ මෙහෙමයි.

තවත් ටික වෙලාවක් ඒ ස්ථානයේ රැඳි සිටිමෙන් පස්සේ අපේ කණ්ඩායමේ අනෙකුත් සගයන්ගෙ කැඳවීම නිසා තරමක් අකමැත්තෙන් වුනත් මම දුම්රිය ස්ථානය පැත්තට ගමන් කලා. ඒ අතර තුරත් ඡායාරෑප ගන්න අමතල කලේ නැහැ.

ඈතින් පෙනෙන සිරිපා මලුවත් සමග මේ සුන්දර දර්ශනය කවදාකවත්
කණ්ඩායමේ සගයන්ගෙ හිතෙන් මැකෙන්නෙ නැති වග නම් සහතිකයි.

දුම්රිය ස්ථානයේ සංඥා කුටිය.

යටත්විජිත සමයේදි ගොඩනංවන ලද මෙම ග්‍රේට් වෙස්ටර්න් දුම්රිය ස්ථානය
මෑතකාලීන දේශපාලනික අර්බුධ සමයේ දි නොසන්සුන්කාරී පිරිස් විසින්
ගිනිතබා විනාශ කිරීමෙන් පසුවයි වර්තමාන දුමිරිය ස්ථානය මේ ලෙස ඉදිකර තිබෙන්නේ.

උදෑසන ආහාරය ලබාගැනීමෙන් පස්සේ අපි තලවකැලේ දක්වා පා ගමනින් යාමේ ගමන ආරම්භ කලා. 

තෙවන කොටසට...>>